Her bir çember imzada kullanacağımız sahte banknotları seçmek için bir yol bulmalıyız.
Aklında canlandır: herkesin bütün banknotlarının içinde bulunduğu koca bir havuz. Her banknotun üzerinde sahte bir isim yazılı, bu yüzden eğer bu banknotların sahibinin kim olduğunu öğrenmek için üzerlerine baksak bile bunu öğrenemeyeceğiz — elbette banknot sahibinin biz olduğumuz durumlar hariç! (o halde bile kullandığımız sahte isimleri görmüş olacağız). Şimdi, elimizdeki banknotu bir zarf içine koyarak başka birisine göndermemiz gerekiyor. Fakat zarfi teslim ettiğimiz postacının zarfı açıp içindeki banknotun kime ait olduğuna bakmasından endişeleniyoruz.
Gönderdiğimiz banknotu, başkalarının banknotlarının arasında saklamamızın sebebi bu. Bu yüzden, arasında saklanacağımız diğer banknotları seçmenin iyi bir formülünü bulmalıyız. Eğer bu formül, öngörülebilir bir örüntü veya kurala göre belirlenirse, parasal ağımızdaki işlemleri gözetleyenler aynı formülü kullanarak arasında saklandığımız banknotları tespit edebilirler. Bu durumda, akla ilk gelen fikir, bu sahteleri rastgele seçmek. Ancak gerçek rastgelelik gerçekten zor elde edilen bir şeydir. Daha da ilginç, eğer mükemmel rastgelelik elde etseydik bile, bu işimize yaramazdı. Neden? Çünkü gerçek hayat bile tamamen rastgele değil. Bir sabah uyandığında gökyüzünü parlak yeşil renkte bulmazsın, veya gece ardından vücudunu fazladan bir el çıkarmış olarak bulmazsın, veya bir gün sokaktaki insanları geri geri yürürken görmezsin. Hayatın da uyduğu bir örüntü vardır, ve benzer şekilde, insanların da paralarını kullandıkları belirli bir ritim, örüntü, vardır. Bu sebeple, sahtelerin seçimini çok rastgele yaparsak, gerçekte harcanmakta olan banknotlar kendilerini belli edebilirler.
Pekala, o halde bir paranın olağan şekilde kullanımı neye benzer? Cevap: başı biraz sağa yatık bir çan egrisine. Sol uçta en eskiden gönderilmiş (yaratılmış) banknotlarımız var, ve sağ uçta en yenileri. Harcanmakta olan çoğu banknotlar yenilerden gelmekte, ama çok yenilerden de değil.
Neden? Yaptığı iş karşılığında maaş olarak bir deste banknot alan birisini düşün. Eğer bu kişi bu banknotu 4 yıldır harcamamışsa, bunları yarın harcamış olması mı, yoksa 1 yıl daha saklaması mı, daha olasıdır? Aynı şey maaşını bugün alan birisi için de geçerlidir. Bu parayı sonraki 5 dakika içerisinde harcaması mı daha olası, yoksa bir hafta sonra mı? Bu çeşit örüntüler, gerçek hayattan gözlemlediğimiz şeylerdir. O halde, sahteleri seçen bizim algoritmamız, en bariz banknotları değil, fakat eğrinin ortasındaki banknotları daha sık seçecek şekilde davranmalı. Yine de geri kalan bütün banknotları göz ardı edemeyiz elbette. Aksi takdirde, bunlar çoğunluk olmasalar da, çok uzun süreli birikim yapan kullanıcıları veya tutumsuz kullanıcıları korumamış olurduk.
Eğer bizler gönderici ve alıcıyı koruyacaksak, saklamamız gereken büyük bir şey daha var: tutar